11 maja wspominamy św. Ignacego z Laconi (1701-1781), kapucyna.

Wincenty Peis urodził się 17 grudnia 1701 roku w Laconi na Sardynii w ubogiej, wiejskiej rodzinie. Miał ośmiu braci. Na cześć św. Franciszka z Asyżu rodzice nazywali go często Franciszkiem. Był pasterzem bydła.

W wieku 18 lat poważnie zachorował. Ślubował wtedy, że jeśli wyzdrowieje – wstąpi do kapucynów. Tak też się stało i 10 listopada 1721 roku wstąpił do nowicjatu w Cagliari, przyjmując imię Ignacy. Śluby zakonne złożył 10 listopada 1722 roku.

Przez 40 lat służył jako kwestarz w Cagliari. Zajmował się także tkaniem materiału, z którego wykonywane były habity dla jego współbraci. Był przyjacielem rybaków. Od 1742 roku aż do śmierci był kwestarzem, a uzbieraną jałmużną chętnie dzielił się z ubogimi.

Odznaczał się pokorą i miłością do wszystkich. Bóg udzielił mu daru czytania w ludzkich sercach i czynienia cudów. Na dwa lata przed śmiercią stracił wzrok. Okres ten spędził na ustawicznej modlitwie.

Zmarł 11 maja 1781 roku. Papież Pius XII beatyfikował go w 1940 roku, a 21 października 1951 roku – kanonizował. Ciało św. Ignacego w nienaruszonym stanie spoczywa w szklanej trumnie, znajdującej się w kaplicy sanktuarium, wzniesionego w Cagliari ku jego czci.

(za www.brewiarz.pl)