Etapy formacji
Nowe Miasto nad Pilicą
Postulat jest okresem początkowej formacji i zdecydowania się na przyjęcie naszego życia.
W tym okresie kandydat zapoznaje się z naszym życiem, a braterska wspólnota ze swej strony poznaje lepiej kandydata, by móc wyrobić sobie osąd o możliwości realizowania przez niego powołania zakonnego. Formacja postulantów zmierza, przede wszystkim przez katechezę, do pogłębienia wiary i obejmuje wprowadzenie do liturgii, metody modlitwy, wiedzę franciszkańską i pierwsze doświadczenie w pracy apostolskiej. Bardzo ważna na tym etapie jest również formacja ludzka kandydata.
Obecnie czas formacji w postulacie jest wspólny dla obu prowincji kapucyńskich w Polsce.
Sędziszów Małopolski
Nowicjat jest to okres intensywniejszego wprowadzenia w życie ewangeliczne i głębsze doświadczenie franciszkańsko-kapucyńskie, zgodnie z jego podstawowymi wymaganiami, i zakłada wolne i dojrzałe zdecydowanie się na życie zakonne. Po zakończeniu Nowicjatu kandydat składa śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości na okres 12 miesięcy.
Obecnie czas nowicjatu bracia przeżywają wspólnie dla obu prowincji kapucyńskich.
Nowicjat od zawsze przyciągał uwagę Kościoła, dla którego tak w przeszłości jak i dzisiaj miał i nadal ma wielkie znaczenie. Znajduje się on w centrum i w sercu formacji, co powoduje, że w przygotowaniu do życia zakonnego staje się on wy-jątkowy i niezastąpiony.
Nowicjat nie jest początkiem życia zakonnego, ale jest początkiem życia w Za-konie (por. KPK 646; Konst 31,2).
To okres formacji, podczas którego nowicjusz przyjęty do wspólnoty braterskiej, jest prowadzony do doświadczenia i stopniowego przyswojenia sobie jej ducha, zapoznając się z ideałami życia zakonne-go i pogłębiając franciszkańsko-kapucyńską duchowość i charyzmat (por. KPK 646; Konst 31,3).
Nowicjat ma również charakter próby. Aby był ważny powinien trwać dwana-ście miesięcy (por. KPK 648,1; Konst 31,6).
W tej fazie inicjacji, poprzez ciągłe kon-frontowanie własnego życia z formatorami, Nowicjusz oczyszcza swoje moty-wacje, dalej i głębiej rozeznaje swoje powołanie i życiowy wybór oraz swoją zdolność do złożenia profesji rad ewangelicznych w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów (por. KPK 646).
Po zakończeniu postulatu i nowicjatu bracia z naszej prowincji trafiają do klasztoru na Poczekajce w Lublinie. Tam zaczyna się kolejny etap formacji nazywany ponowicjatem.
Ponowicjat
Ten etap charakteryzuje się wdrażaniem wielu posług w życie. Część z nich jest charakterystyczna dla naszego życia, które wynikają zarówno z naszego charyzmatu i po prostu potrzeb dnia codziennego.
Dotyczy to szczególnie posług w zakrystii i na furcie. Pierwsza z nich polega na przygotowywaniu tego co niezbędne do Eucharystii i przyjmowaniu ludzi, którzy przychodzą z różnym sprawami do naszego parafialnego kościoła. Druga natomiast, polega na przyjmowaniu osób, które poszukują kontaktu z braćmi, również w wielu przeróżnych sprawach.
Bracia ponowicjusze w naszym domu pomagają również w Infirmerii. Jest to miejsce, gdzie znajdują się starsi bracia, wymagający już opieki drugiej osoby. Jest to niełatwa, ale i piękna posługa oraz codzienna obecność pośród naszych często najstarszych i najbardziej doświadczonych braci. Poza tym na tym etapie beacia uczęszczają na wykłady z języków obcych oraz wykładów, które bezpośrednio dotyczą naszego życia zakonnego.
Ten etap kończy się z momentem złożenia ślubów wieczystych.
Po tym dwuletnim okresie bracia wybierają dalszą drogę: formacja w seminarium przygotowująca do przyjęcia święceń diakonatu i prezbiteratu lub jeżeli brat rozezna inaczej, przenosi się do innego klasztoru, aby tam już poznawać życie regularnej wspólnoty braci.
Jest to sześcioletni okres studiów filozoficzno-teologicznych, który ma za zadanie przygotować kandydata do święceń kapłańskich, aby mógł je przyjąć dojrzale i z odpowiednią wiedzą.
Studia odbywają się w Metropolitarnym Seminarium Diecezjalnym w Lublinie, które jest częścią Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Bracia wraz z klerykami diecezjalnymi dwóch diecezji, księżmi marianami, grekokatolikami oraz innymi zgromadzeniami uczęszczają codziennie na wykłady. Pierwsze dwa lata to studia filozoficzne, kolejne cztery – teologiczne.
Poza tym, dzięki temu, że przy naszej parafii gromadzi się wiele wspólnot, bracia seminarzyści poznają ich charyzmat uczęszczając na ich spotkania. Każdy brat co roku ma możliwość przyglądać się innej wspólnocie. Są to min. Liturgiczna Służba Ołtarza, Ruch Światło Życie, Franciszkański Zakon Świeckich, Odnowa w Duchu Świętym, Neokatechumenat oraz wiele innych. Dzięki temu bracia zbierają tam doświadczenie, aby po święceniach nie musieć od podstaw poznawać wspólnot, którym posługują.
Po trzech latach od pierwszych ślubów zakonnych bracia mogą złożyć śluby wieczyste, aby na zawsze wstąpić w szeregi zakonu. Ten długi etap seminarium jest bogaty w wiedzę i doświadczenia, aby móc wyruszyć w dalszą drogę naszego życia kapucyńskiego.