Bracia Mniejsi Kapucyni

Pytania i odpowiedzi

Do Zakonu może zostać przyjęty człowiek, który odkrywa w swoim sercu głos powołania i wyraża pragnienie życia ewangelicznego na wzór Jezusa Chrystusa, za przykładem św. Franciszka z Asyżu. Człowiek taki musi się cieszyć zdrowiem fizycznym i psychicznym, oraz mieć odpowiedni wiek warunkujący możliwość podejmowania samodzielnych decyzji. Ponadto człowiek taki powinien odznaczać się pewną dojrzałością ludzką, spełniać również wymogi intelektualne, aby być zdolnym do zrozumienia rzeczywistości powołania. Człowiek taki powinien również całym sercem przylgnąć do wiary katolickiej przekazanej przez Kościół.
Jest wiele możliwości w naszym Zakonie, dużo zależy od tego, czy dany brat ma święcenia kapłańskie, czy też nie. Święcenia wyznaczają po części profil pracy i kierują do różnych form duszpasterstwa. Bracia bez święceń w duszpasterstwie pełnią rolę pomocniczą, a ponadto mogą wykonywać różnego rodzaju prace, które mieszczą się w ramach powołania chrześcijańskiego, zgodnie z posiadanym talentem i wykształceniem.
Z chwilą wstąpienia do Zakonu (od rozpoczęcia postulatu) nie ma żadnych opłat za pobyt w klasztorze.
Nie. Wszelkie posiadane pieniądze (nawet drobne) należy przekazać przełożonym – wychowawcom. Należy się z nimi rozliczać również z wszelkich otrzymanych pieniędzy od rodziny, czy innych ludzi.
Co roku postulat rozpoczyna się we wrześniu. Ewentualne formalności związane z przyjęciem do Zakonu należy załatwiać odpowiednio wcześniej.
Nie ma jakiejś reguły, czy stałej liczby. Od kilku lat zgłasza się co roku od kilkunastu do dwudziestu kilku kandydatów do postulatu.
Jest taka możliwość, choć nie za często, wszystko należy ustalać z przełożonymi.
Oczywiście. W czasie rocznego postulatu jest możliwość trzykrotnego wyjechania na tzw. urlop do domu na około 10 dni. W czasie nowicjatu przez cały rok nie wyjeżdża się do domu. Natomiast w czasie postnowicjatu, co roku przysługuje dwutygodniowy czas na urlop. Brat po ślubach wieczystych ma możliwość wykorzystania trzech tygodni na odpoczynek.
Może, jeżeli jest taka potrzeba. Jednak w pierwszych latach formacji nie posiada się telefonu i kandydat przychodzący do Zakonu powinien taki telefon pozostawić w domu.
Jest to skrót łacińskiej nazwy zakonu: Ordo Fratrum Minorum Capuccinorum, czyli Zakon Braci Mniejszych Kapucynów.
Nie. Zgodnie ze ślubowanym posłuszeństwem każdy zakonnik jest zależny od przełożonych. Wyboru dokonuje przełożony Prowincji, tzw. Minister Prowincjalny, który razem z Zarządem, po konsultacji z danym bratem przeznacza go do danego miejsca i posługi.
Tak. Prowincja Warszawska Kapucynów prowadzi różne misje i formy obecności za granicami kraju. Jesteśmy obecni w Gabonie, Gwatemali, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Belgii, a także w Turcji, na Łotwie, w Białorusi, oraz we Włoszech.